موضوع: برجام درد گران

بشنو از سینه ی پر درد من اینک سُخَنَم
از چه رو گشته مُکدّر تن و جان وطنم

رفته در سینه ی او دِشنه ی غم از چه فرو
دشنه ها در یَدِ یارند از آن در عَجَبَم

سهم بیگانه در این هجمه ی شوم است قلیل
بس پریشان ز چنین درد گران و مَحَنَم

چون عدو لعن نمودم ، همه بر من تاختند
از همان روز که این حرف جهید از دهنم

من ز بیگانه ننالم که جفا خصلت اوست
از سرِ غفلت یار است که چنین در غضبم

من چه نادانم اگر چشم بدامان عدو
در پی رحمت و جود و سخا و کَرَمم

خوی گرگ است که او برّه دَرَد بی پروا
برّه خواب است ، که چنین زار و فغان زاین سَبَبَم

چون وطن مهد پر آوازه ترین مردان است
مات این ذلّت و آن شهرت و اصل و نَسَبَم

خادما گر ز تو پرسند از این بازی تلخ
گو که این قائده ننگ است و منم در عَتَبَم